Organizujemy się. Do szkoły Córkę Pierwszą trzeba podrzucić na 7:45. Potem odwieźć Córkę Drugą do przedszkola. Musimy więc wstać 30 minut wcześniej niż kiedyś. Dlatego, gdy budzik dzwoni o 6:45 wyłączam go na chwilę, żeby jeszcze pokimać. Oczywiście CP jest już dawno na nogach, a CD wije się pod kołdrą (nie wiem czemu, ale pod moją….) i jęczy, że się nie wyspała. Potem mycie, ubieranie, awantura z CD, która utrzymuje, że nie wie jak się zakłada gacie i skarpety, robienie kanapki do szkoły. O 7:35 najpóźniej musimy wyjechać.

Dzisiaj wszystko szło gładko, nawet zdołałam umyć włosy, zrobić makijaż, odziać córki odpowiednio. Auto odpaliło, miejsce parkingowe (w zatoczce autobusowej….) znalazłam, CP wysiadła z auta… Ale coś mi nie pasowało…

– A tornister gdzie masz?

– Hmmm… w domu.

– Jak w domu??? Czyś ty oszalała?

Córka Pierwsza wzruszyła ramionami i poszła w kierunku klasy. Bez piórnika, bez kanapek, picia i pracy domowej, którą miała mieć wczoraj, ale o niej zapomniała.

Porzuciłam ją więc w szkolnej szatni pod okiem sąsiadki, która akurat zachwycała się, że moja pierworodna jest taka samodzielna, wsadziłam CD do auta i pognałam po tornister. Wbiegłam do szkoły o 7:55 krzycząc do woźnego, który o 8:00 zamyka boczne wejście, że córka zapomniała tornistra.

– Nie córka, tylko mama – skwitował złośliwy woźny….

Ja zapomniałam? Ja torebkę mam. I portfel, kluczyki, telefon. Wszystko mam. Nawet córkę. Cwaniak jeden….

– Ale to się często zdarza – krzyknął za mną woźny nieco się rehabilitując za poprzednią uwagę.

Taa, coś czuję, że mnie się do będzie często zdarzać….