Matka Sanepid

Córki otrzymały puzzle.

– Nie widziałam czy lubią, ale kupiłam – powiedziała moja stara przyjaciółka, kiedy przyjechała do nas w odwiedziny.

Cóż. Puzzli to one mają z 20 opakowań i nigdy nie uznają, że mają ich już za dużo. I pewnie bardzo by się ucieszyły, gdyby nie to, że na Córkę Pierwszą padł blady strach.

– Te puzzle są malutkie i jest ich tak dużo – powiedziała smutno, gdy otworzyła opakowanie z kompletem 260 malutkich elementów.

Po godzinie znowu przyszła z pudełkiem.

– Ich jest tak dużo….. i są takie malutkie….

Zajęta gośćmi, piciem wina, rozpalaniem grilla, kręceniem lodów, nieco ją olewałam. Co jakiś czas więc tłumaczyła, że te puzzle takie malutkie i jest ich tak dużo, ale przy okazji informowała, że ułożyła głowy Kopciuszka i księcia, ale jednak schowała te puzzle, bo było ich tak dużo i są malutkie. Potem, że właściwie to ułożyła już całą postać Kopciuszka i księcia, ale że te puzzle są takie malutkie i jest ich dużo, to spróbuje ułożyć jutro od nowa całość, jak wróci z przedszkola. Gdy goście już pojechali, a emocje ciut opadły, Córka Pierwsza przyniosła mi pudełko puzzli i powiedziała, że jutro je ułoży na pewno, ale ze mną, bo są takie malutkie i jest ich bardzo dużo.

– Córko! – nieco mi ciśnienie skoczyło. – Co to dla ciebie 260 elementów? Przecież masz takie z Myszką Minnie i już układałaś.

– No tak, ale te są malutkie….

– Malutkie też układałaś, bo ci kupowałam takie paczuszki mini puzzli na 30 elementów, jak miałaś trzy lata i z zamkniętymi oczami dopasowywałaś.

Dzisiaj rano CP zakładając buty do przedszkola powiedziała:

– Ułożę dzisiaj te puzzle. Sama. Nie szkodzi, że są takie malutkie i jest ich tak dużo….

.

.

W czasie, gdy CP rozważała nad wielkością i ilością puzzli z Kopciuszkiem, Córka Druga, bądź co bądź młodsza od siostry o ponad 2 lata, siedziała nad swoimi puzzlami, które są większe, mają mniej elementów i które układa się w gotowej już ramce, żeby było łatwiej.

– Te puzzle są głupie! – wrzasnęła. – Nie mieszczą się!

Po czym uderzyła całą pięścią w wystające klocki, wbijając je w przyciasnawą ramkę. – O… zmieściły się… Ale i tak są głupie!

.

.

Z jednej matki, z jednego ojca, tym samym mlekiem modyfikowanym karmione…..