– Michał! Michał! Gdzie jest Michał? – krzyczy Córka Druga.

– Tutaj – CP podała jej mały magnes w kształcie myszy na lodówkę . – Ona dała mu na imię Michał.

– Michał Anioł! – poprawiła CD.

– A ty wiesz, kto to był Michał Anioł?

Odpowiedziała CP:

– To był taki malarz sufitów!

.

– Nogę byś mi urwała – krzyknęła z przesadą Córka Druga, gdy zakładałam jej skarpety. – Czyś ty oszalała? Opanuj się kobieto!

I teraz są dwa wyjścia – można zacietrzewić się, upomnieć, że bądź co bądź jestem matką i do matki to pełen szacun, bo faktycznie nogi jej z dupska powyrywam. Razem z płucami. Czy lecieć do kibla, żeby się nie posikać ze śmiechu?